Publikacje

Zadośćuczynienie za śmierć rodzica, żony, męża, dziecka, dziadków- w wypadku komunikacyjnym

Sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, a także stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.

Możliwość kompensaty szkody niemajątkowej i majątkowej w przypadku śmierci osób bliskich została wprost uregulowana w art. 446 § 3 i 4 Kodeksu cywilnego. W myśl tychże przepisów Sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, a także stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej. Legitymowanymi czynnie w postępowaniu o zasądzenie zadośćuczynienia i odszkodowania za śmierć są wszystkie osoby bliskie tj. nie tylko formalnie złączone więzami krwi, ale także pozostające ze zmarłym w faktycznym pożyciu, dzielące z nim wspólnie gospodarstwo domowe.

 

Podstawowym i zazwyczaj najwyższym świadczeniem przysługującym bliskim zmarłego w wypadku jest zadośćuczynie. Świadczenie to przysługuje za krzywdę, za doznany ból i cierpnie. Przy ocenie rozmiaru tejże krzywdy, warunkującej wysokość zadośćuczynienia, winny być brane pod uwagę kryteria takie jak stopień bliskości osoby uprawnionej względem zmarłego, wiek uprawnionego, intensywność więzi między nim a zmarłym, skalę bólu i cierpień przeżywanych przez uprawnionego i stopień negatywnego wpływu śmierci osoby najbliższej na życie uprawnionego. Zatem, przy określaniu wysokości zadośćuczynienia sąd, który to co do zasady, korzysta z daleko idącej swobody, będzie brać pod uwagę m.in.:

  • dramatyzm doznań osoby bliskiej,
  • poczucie osamotnienia i pustki,
  • cierpienia moralne i wstrząs psychiczny,
  • rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym,
  • wystąpienie zaburzeń będących skutkiem tego odejścia, ich intensywność i czas trwania,
  • nieodwracalność następstw,
  • rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą,
  • stopień w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości, a także zdolność jej zaakceptowania,
  • leczenie doznanej traumy,
  • wiek pokrzywdzonego.

Co do zasady, w przypadkach, w których stopień bliskości osoby uprawnionej względem zmarłego jest taki sam, wiek uprawnionego podobny, podobna intensywność więzi między uprawnionym a zmarłym, podobna skala przeżywanego bólu i cierpień przez uprawnionego, podobny stopień negatywnego wpływu śmierci osoby najbliższej na życie uprawnionego, powinny być zasądzane podobne kwoty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną wskutek śmierci osoby najbliższej. Należy jedynie podkreślić, że tego rodzaju ujednolicenie winno mieć miejsce w miarę możliwości i w podobnych przypadkach, co nie może oznaczać pomijania indywidualnych sytuacji i okoliczności (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 10 grudnia 2020 r., sygn. akt I ACa 278/20).

 

Niezmiernie ważne jest udowodnienie wszelkich elementów doznanej krzywdy. W tym celu osoba bliska zmarłemu w wypadku komunikacyjnym winna przedłożyć do pozwu dokumentację potwierdzającą leczenie ewentualnej traumy, dokumentację fotograficzną obrazującą ich relację, powołać świadków czy też przedłożyć stosowne oświadczenia. Jest to niezbęne z uwagi na obciążający powoda obowiązek udowodnienia zasadności i wysokości dochodzonego świadczenia.

 

Bezpłatne konsultacje adwokackie:

tel. 531 200 352

Pozostałe informacje
Prętczyńska

Kontakt

Agnieszka Prętczyńska Kancelaria Adwokacka

ul. Pilchowicka 9/11 lok. 502, 02-175 Warszawa
Telefon: 531-200-352
E-mail: a.p@adwokat-odszkodowania.com

 

© 2024 Adwokat Prętczyńska.
Korzystając z naszej przeglądarki wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Używamy ich do celów statystycznych. W programie służącym do obsługi stron internetowych można zmienić ustawienia dotyczące cookies.
Rozumiem